knik al is het amper licht
naar passanten ondergronds
heen en weer ze stopt maar door
garen rood en bleek maakt triest
toont de haltes van Algiers

slaap al zijn de ogen bleek
zoem het ritme muts nog op
flarden van een wiegelied
zeefdoek wordt al bloedend rood
van het garen van Algiers

lied al is het kind er weg
schommelt wieg een karig vers
schommelt zij haar linten in
schommelt draden naalden in
het is zo ver van Algiers.

Patti Smith