Slechts tot het eind van deze sigaret,
moment dat er een eind aan alles komt,
de as valt stil omlaag tot op de grond,
en in het licht, dat vreemd lijkt uitgerekt,

bizar met het geluid van jazz vermengd
dansen shaduwfragmenten in het rond,
sta ik toe dat jouw beeld naar boven komt,
al hield je al mijn dromen ooit bezet.

Dan komt, vaarwel, een einde aan die droom.
´k Weet dat ik jouw gezicht vergeten kan.
Ik wis je kleuren en vergeet je vorm,
je woorden talmen, en je lach blijft lang.

In jouw bestaan is dit moment de zon
die op de berg schijnt, na zonsondergang.

Edna St. Vincent Millay