Willem van der Vegt

Toen je slechts woorden zei

Toen je slechts woorden zei, die mij niet zinden,
het was een zilte dag waarop het woud
diep op het land gedrukt werd door de winden,
die sissend nevel aanvoerden en kou,

dacht ik hoe bij Matinicus het tij
aan kwam gestampt, door de Gut aan kwam scheuren,
een fluit waarschuwde van de Rots, vlakbij
kindergehuil, de wind sloot zelf de deuren;

zijn daar de mannen in de herfst vertrokken,
dan staan de vrouwen speurend op het duin,
noordwaarts hun blik, met wapperende rokken,
dahlia’s in de hand, juist uit hun tuin:

De wind van hun volharding, zuid gericht,
waait wat jij zegt terug in je gezicht.

Edna St. Vincent Millay

Geplaatst op

november 2014

Hearing your words, and not a word among them Tuned to my liking, on a salty day When inland woods were pushed by winds that flung them Hissing to leeward like a ton of spray, I thought how off Matinicus the tide Came pounding in, came running through the Gut While from the Rock the warning whistle cried, And children whimpered, and the doors blew shut; There in the autumn when the men go forth, With slapping skirts the island women stand In gardens stripped and scattered, peering north, With dahlia tubers dripping from the hand: The wind of their endurance, driving south, Flattened your words against your speaking mouth. Matinicus is een eiland voor de kust van Nieuw Engeland, de Gut een kanaal.

Tags:

, ,