Wanneer de ochtend gloort
steeds meteen weer door,
geen slaap want die koop je daar niet voor.
En in de avond biedt
ook de satelliet
totaal geen gehoor.

Telefoon gejat,
die stuurt nu mijn hart,
haal me toch een pastoor!
Mijn geest moet uitgezet,
dit bellen maakt me gek.,
Word ik zo beter of ziekt het maar door?

Naald in mijn harses van mijn ontwerper.
Jij liet mij leven. Toon me hoe het moet.
Naald in mijn harses van mijn ontwerper.
Jij liet mij leven. Toon me hoe het moet.

En als er leven komt,
op de koude grond,
laat de vlekken spreken:
Je dacht, ik maak een man,
welnu, herzie je plan,
voordat mijn rol jou tekent.

Naald in mijn harses van mijn ontwerper.
Jij liet mij leven. Toon me hoe het moet.
Naald in mijn harses van mijn ontwerper.
Jij liet mij leven. Toon me hoe het moet.

‘k Ben in jouw open hand
aangeland,
en van mijn huid ontdaan.
En in jouw laatste uur
houd ik stand.
Klaar om los te gaan?
Klaar om los te gaan?
Klaar om los te gaan?
Klaar om los te gaan?

Naald in mijn harses van mijn ontwerper.
Jij liet mij leven. Toon me hoe het moet.
Naald in mijn harses van mijn ontwerper.
Jij liet mij leven. Toon me hoe het moet.

Toon me hoe het moet,
toon me hoe het moet,
toon me hoe het moet,
toon me hoe het moet.