Het is pas zomer na de tweede zwaluw.
Een Loesje, of een tekst voor op een tegel?
Wanneer het licht aan gaat ontstaat ook schaduw.

Alweer zo’n tijdafhankelijke regel.
Er ligt een strikte orde in die dingen,
waarmee ik de verwachtingen bezegel.

Zo vraagt het goedgebektheid om te zingen,
behalve dan in deze tijd van covid,
waarin een toeschouwer zich moet bedwingen.

Of dit gedicht een beetje op niveau zit
als ik de woorden af en toe wat naduw?
Ik weet het niet. Maar ik weet sowieso dit:

het is pas zomer na de tweede zwaluw.