Taal was het onderwerp voor dit gedicht.
Een “studieochtent” (ik verzin het niet),
waar je een woord als “expertice” ziet.
Niet elke leider schrijft als helder licht.

Het mailtje heet onschuldig slechts “bericht”
en het is aan ons allemaal gericht.
Daarna rest onmacht, ongeloof, verdriet.
Wat kan ik zeggen? God, ik weet het niet.

Ik schakel over op routinewerk,
Er zijn tentamens, vragen over taken.
We worstelen met terminologie.

Gek, hoe je je daarover druk kunt maken.
Ik doe niet veel, maar hou me nog wel sterk
tot ik in Outlook het woord deadline zie.