Een stalen veer kan, als je hem belast,
nog alle kanten op, maar blijft gericht
op zijn neutrale toestand: evenwicht.
Dat streven geeft een fysicus houvast.

Een vogelveer bestrijdt de zwaartekracht.
Een vogel vliegt dank zij de vleugels rond,
vermijdt juist door zijn verenpak de grond.
En vaak ontleent hij daaraan ook zijn pracht.

Bij veerkracht denk ik dus aan evenwicht,
een uitgangspunt dat in het midden ligt
en waar je telkens weer terug zult keren.

Maar ook aan het vermogen om te zweven,
je leven kleur en perspectief te geven.
En beide beelden kunnen inspireren.