Liever daar – zo lijkt het mij –
doodgaan in een vrijheidsstrijd
als een mooi en passend eind.

Liever dan het ziekenbed
waar mijn lijf wordt weggezet,
talmend tot het eind me redt.

Liever dan gebed, gesmeek,
had een kwaal me in zijn greep,
waar ik langzaam aan bezweek.

Liever dan een falend hart,
kuur die ik nooit ben gestart,
wil ik sterven om mijn zwart.

Liever dan op afstand gaan,
hier tegen de vijand staan,
meldt de zoete dood zich aan.

Liever dan het bloed, de wond,
langs de snelweg op de grond,
glas en rommel in het rond.

Liever roep ik dood zelf op
dan dat ik er stil mee stop
in een godvergeten slop.

Liever dan de rotte cel,
heb ik deze keuze wel,
breng mij om, hier, nu en snel.

Liever dat ik vechten moet,
strijdend met mijn kokend bloed,
dan door ouderdom gekoeld.

Liever sterven door geweld
dan als een oom Tom gekweld
en de leugen wordt verteld.

Liever zeg ik kalm vandaag
dat ik sterf, om waarheid vraag,
niet door ouderdom geplaagd.

Liever nu meteen dan laat,
nu de doodsangst niet bestaat,
zelfs al komt geen dageraad.

Muhammed Ali