Een ieder wil zich graag op eigen wijze presenteren.
De één wordt dolgelukkig van uitbundig musiceren,
de ander haakt of breit of maast, borduurt of naait een quilt.
Maak er vooral iets prachtigs van, als dat is wat je wilt.
Mijn vader had zijn orgels, zijn harmonium,
maar ik zoek nog altijd mijn eigen podium.

Wanneer het weer beheersbaar is, dan ga ik wel naar buiten.
Het bos, de waterkant, ze bieden plaats om me te uiten,
waar ik dan graag als Shakespeare, Tsjechov of zelfs Beckett speel.
De hele buitenwereld is daarbij mijn schouwtoneel.
Maar jammer genoeg hebben de wind en neerslag
op mijn aandrang tot expressie een grote weerslag.

Laatst bracht ik een bezoek aan de praktijkondersteuner.
Het was net heel slecht weer geweest. Ze hoorde me kreunen.
Ze vertelde van haar oom en tante. Altijd genieten
als die weer sketches speelden in hun kamer-en-suite.
Twee deuren die open en dicht konden gaan.
Ik zag het gebeuren, het sprak me erg aan.

Met haar ondersteuning ging mijn plan naar de gemeente.
Een gesprek ter indicatie volgde snel, het bevreemdde,
maar zeven weken later kreeg ik zo maar een beschikking.
Mijn hulpverlener had er ook behoorlijk veel schik in.
Twee deuren vond de overheid net wat te gek.
Ik krijg één schuifdeur. Een schuifdeur op recept.