Willem van der Vegt

Zomer, toon je niet langer

Zomer, toon je niet langer in dit bos,
en ook jij rode herfst, blijf er vandaan.
Geef niet meer ruimte aan het bloeiend mos,
de dwergkornoelje of de gentiaan.

Jij nutteloze lente, blijf hier buiten,
laat lijsters, die een pact hebben met pijn,
hier niet hun wilde notenreeksen fluiten,
verlangen wekken naar hoe het kon zijn.

Slechts het seizoen dat niemand in zijn hart sluit,
jij, norse winter, mag je hier nog melden.
Bevries het jaar, dat ijzel elke tak buigt,
al krast de sprinkhaan nu nog op de velden.

Word donker, hemel. Sneeuwstorm, maak het erger!
Dag, lieve berm. De sneeuw zal je verbergen.

Edna St. Vincent Millay

Geplaatst op

november 2014

Summer, be seen no more within this wood; Nor you red Autumn, down its paths appear; Let no more the false mitrewort intrude Nor the dwarf cornel nor the gentian here; You too be absent, unavailing Spring, Nor let those thrushes that with pain conspire From out this wood their wild arpeggios fling, Shaking the nerves with memory and desire. Only that season which is no man’s friend, You, surly Winter, in this wood be found; Freeze up the year; with sleet these branches bend Though rasps the locust in the fields around. Now darken, sky! Now shrieking blizzard, blow! — Farewell, sweet bank; be blotted out with snow.

Tags:

, ,